,,Towarzyszą
nam zawsze i wszędzie, pomagając w codziennym trudzie, dając nam czystą radość,
bez nich człowiek czułby się źle na tym świecie, bo ileż radości daje tak
piękna i rozumna istota jak pies".
Ks. Jan Twardowski
Metoda
,, Czytanie psu’’ , o której pisze
Beata Kulisiewicz ma na celu usprawnienie umiejętności czytania, udoskonalenie
umiejętności komunikowania się oraz zainteresowanie dzieci książką. Znaczącą
zaletą tejże metody jest to, że dzieci nie odczuwają stresu, który towarzyszy
czytaniu na forum całej klasy. Mimo tego,że psy nie potrafią czytać to są jednak wspaniałymi słuchaczami, którzy
nie poprawiają, nie krytykują i nie
przerywają czytającemu. Towarzystwo psa
bezgranicznie tolerancyjnego, sprawia, że dziecko czuje się komfortowo a przede wszystkim bezpiecznie. Wszystkie
zajęcia z udziałem naszych czworonożnych
przyjaciół, prowadzone są w formie
zabawy, co sprawia iż zajęcia te są dla dzieci niezwykle atrakcyjne i wprowadzają coś nowego do monotonnej nauki.
W tym miejscu pragnę podkreślić, że postać psa wykorzystywana podczas
zajęć edukacyjnych ułatwia dzieciom późniejsze
nawiązywanie kontaktów, przyczynia się do wzrostu dziecięcych zdolności oraz zwiększa wiarę we własne siły.
Idąc za słowami Aarona Katchera , który zauważa, że pies stwarza znakomite
warunki do nauki, jego obecność likwiduje złość, depresję, niepokój oraz stwarza kojącą, przyjacielską
atmosferę. Pies jest idealnym towarzyszem nauki czytania, bowiem to przy nim
dzieci się odprężają, łatwiej koncentrują uwagę i szybko zapominają o wszelkich barierach emocjonalnych.
Metoda,
o której mowa powyżej jest przede wszystkim skierowana do dzieci wymagających
dodatkowego wsparcia w nauce czytania odpowiednio dla ich wieku. Zajęcia tego typy trwają około 30 min z psem- kilka minut przypada na
powitanie, następnie krótka rozgrzewka wprowadzająca do czytania, czas na
czytanie i na sam koniec kilka minut spontanicznej zabawy. Bardzo istotne jest,
żeby zabawa w czytanie trwała krócej niż
chce tego dziecko. Zajęcia wspomagające czytanie zazwyczaj odbywają się na
podłodze bądź dużej poduszce, gdzie pies siedzi lub leży nie opodal dziecka.
Często dziecko głaszcze, przytula psa podczas czytania, co powoduje, że staje
się spokojne, zrelaksowane i skupione. Oczywiście niezwykle istotne jest
przygotowanie psa do owych zajęć. Pies musi być w dobrej kondycji fizycznej,
zdrowotnej, jego sierść powinna być zadbana- miła w dotyku. Pod względem zachowania
pies musi być spokojny, posłuszny i
perfekcyjnie przygotowany do
pracy z dziećmi. Powinien również
wzbudzać zaufanie, zwłaszcza u dzieci, z którymi ma kontakt. Ważne
jest aby nie zmuszać żadnego psa do udziału w zajęciach bowiem może mieć to odwrotne skutki. Należy też pamiętać, że
pies nie jest zabawką ani maszyną, którą się zaprogramuje i działa jak chcemy. Ma on własne potrzeby,
upodobania , które należy brać pod uwagę. Podczas zajęć gdy pies zaczyna się
kręcić lub stara się podnoście daje nam
wyraźny sygnał, że jest zmęczony i czas na przerwę. Zdarzają się takie
chwile, w których zajęcia muszą się skończyć wcześniej ,gdyż co może wydawać
się śmieszne pies po prostu ma zły dzień. Dzieci to
doskonale rozumieją. W tym miejscu chciałabym poruszyć kwestię komunikowania
się poprzez psa. Sposób ten pomaga dziecku przezwyciężać trudności co powoduje, że nie czuje ono presji związanej
z niezrozumiałym słowem znajdującym się w czytanym tekście. Na przykład
prowadzący mówi do dziecka,, Marysiu nie sądzę ,żeby Gucio (pies) kiedykolwiek słyszał słowo : zglobalizowany.
Jeśli dziecko wie, co oznacza trudne słowo to doskonale, ale jeśli nie, to może
wziąć słownik, znaleźć i przeczytać definicję
pojęcia i wspólnie z nauczycielem
wyjaśnić psu jego znaczenie. Sposób ten jest mniej stresujący dla dziecka
niż zadanie mu pytania: ,, Czy wiesz, co to słowo znaczy?’’. Dziecko wyjaśniające psu daną definicję, jest
szczerze przekonane, że w ten sposób pomaga zrozumieć sens i znaczenie nowo
poznanego słowa swojemu czteronożnemu
przyjacielowi. Umacnianie dziecka w przekonaniu iż pełni ono rolę pomocnika i nauczyciela sprawia, że
wyniki w jego nauczania ulegają znacznej
poprawie. Nie należy zapominać
prowadzącym , który również spełnia ważną rolę w procesie usprawniania czytania: podpowiada
dziecku, pomaga korzystać ze słownika, inicjuje zabawy i ćwiczenia , dba o
atmosferę sprzyjającą czytaniu. W momentach gdy dziecko jest zbyt
przestraszone, prowadzący rozpoczyna czytanie, lub gdy książka jest zbyt
trudna po prostu czyta jakiś jej
fragment. Niezwykle istotne jest
pozytywne nastawienie prowadzącego do zajęć. Nie może on być bowiem
krytykującym słuchaczem. Jego powinnością
jest bawić się równie dobrze jak
dziecko, gdyż ono zawsze wyczyta kiedy zabawa
nie sprawia komuś przyjemności. Pozytywnym elementem owych zajęć jest
wprowadzenie systemu nagród za postępy w
nauce czytania. Nagrody, o których tu mowa powinny występować w postaci np. zakładek w kształcie kosteczki – gdy dziecko ukończy czytanie
książki, może ją ostemplować, odcisnąć na niej psią łapę, poczęstować psa
smakołykiem, nakleić naklejkę na przeczytaną książę a po przeczytaniu ( np. 5 pozycji książkowych) w
nagrodę może otrzymać jedną z nich. Każde dziecko kończące powyższe zajęcia
powinno zostać nagrodzone dyplomem oraz
otrzymać nową książkę z autografem
psa na własność. Pomijając jakże istotną rolę zajęć z
dogoterapii dotycząca treningu i nauki czytania, zajęcia te mają za zadanie
zainteresować dzieci czytelnictwem, książką oraz kształtować umiejętności korzystania z różnych źródeł informacji.
Ogromną zaletą tej metody jest to, że można z niej swobodnie korzystać w różnych sceneriach np. w parku, na łące, w klasie, w bibliotece
itp.
Gorąco polecam książkę p. Beaty Kulisiewicz, Dogoterapia we wspomaganiu nauki i usprawnianiu techniki czytania. Książka jest świetna w każdym calu i warta przeczytania!!!
Nie długo na blogu pojawią się teksty mojego autorstwa o tematyce terapeutycznej z serii ,,Przygody Milki'' :)
B. Kulisiewicz, Dogoterapia we wspomaganiu nauki i
usprawnianiu techniki czytania, Wydawnictwo Impuls, Kraków 2011